Vereende krachten voor circulaire economie

Daarnaast kijkt de MRA naar de randvoorwaarden om tot een circulair bouwproces te komen. “Is er belemmerende regelgeving? Kan circulariteit meetbaar gemaakt worden? En, hoe zijn successen beter uit te dragen? Dit zijn een paar voorbeelden van vraagstukken waar we mee aan de slag gaan.” En tot slot is er de stip aan de horizon. Deze is nog niet gezet, maar steeds duidelijker tekenen de contouren zich af,  evenals de route – via businessmodellen en grondstofallianties - die zullen leiden naar een duurzame economie.

Eigen koers

Interessant is dat Baidenmann merkt dat de deelnemers van de MRA allen een eigen koers varen en ook verschillende snelheden hanteren. “Er zijn koplopers. Zij onderscheiden zich met name door de diversiteit aan circulaire projecten die zij oppakken, en bestuurders die bereid zijn extra ruimte en middelen beschikbaar te stellen. Projecten die zij oppakken worden ingestoken vanuit een brede regiefunctie, waarbij disciplines in de eigen organisatie elkaar versterken, zodat circulair gedrag zich niet beperkt tot één element of project, maar we vaak een koppeling zien.” Het belangrijkste onderscheid met ‘volgende’ gemeenten is volgens Baidenmann niet het aantal of de omvang van projecten. “Het grootste verschil is vaak in de organisatie gelegen. Als een integrale visie ontbreekt, moeten mensen die duurzaamheid willen inbedden binnen hun eigen organisatie ook een interne strijd voeren om ambities ten aanzien van circulariteit waar te maken en te vertalen naar concrete casussen. Dat zorgt voor onzekerheid. ‘Hoe krijg ik de budgethouder in m’n eigen organisatie mee?, is daardoor een vraag die regelmatig binnen de werkgroepen wordt gesteld.” 

Maar ook voor praktische zaken gaan mensen in de werkgroepen bij elkaar te rade. “Zo was er laatst een gemeente die een tijdelijk huisvestingsproject circulair wilde aanbesteden. De betreffende ambtenaar vroeg heel concreet of iemand daar stukken/lijsten voor had. Dat zijn interessante processen, waaruit ook de verschillende aanpak blijkt. De koplopers vonden bijvoorbeeld dat eerst gesprekken met diverse partijen aangegaan moeten worden, zoals een marktconsultatie. Ze gaven veel bruikbare tips, maar redelijk ‘hoog over’. Deze ambtenaar was om ondernemers over de streep te krijgen juist op zoek naar concrete aanbestedingsteksten over circulaire vereisten.”

De urgentie is hoog

Wachten tot meer oplossingen algemeen voorhanden zijn, lijkt echter ook geen optie. Baidenmann: “De urgentie is hoog. Wat we willen bereiken in ons programma is dat nu iedereen in de regio goed onderlegd met circulariteit aan de slag kan gaan. En zo de transitie richting circulariteit versnellen. Dat kan. Sterker nog: we hadden al zo veel verder kunnen zijn. Toegegeven, de economische factoren waren de afgelopen jaren ook soms een rem. Eerst was er de crisis en nu de economie aantrekt, is de werkdruk zo hoog dat tijd voor reflectie ontbreekt. Toch ben ik ervan overtuigd dat wanneer bestuurders de horizon verder leggen dan hun ambtsperiode, als er verder wordt gekeken dan lokale belangen én als de Rijksoverheid duidelijk stelling durft te nemen, we de economie structureel kunnen verduurzamen.”